مسئولی که تدبیر ندارد مجرم محسوب می شود

از مشکلات کوچک و کلان کشور میخواهیم به مشکلی بپردازیم که در بطن خود مشکل نیست و تنها سوء مدیریت و نبود اراده مسئولین موجب شده تا جوانانی که باید منبع رشد و ترقی کشور باشند به عنوان جمعیت عامل بیکاری و بحران شناخته شوند.
روی سخنمان مسئولینی هستند که با هراس، آمار هولناکی از تحصیلکردگان بیکار را در خبرگزاری ها منتشر می سازند انگار که این مسئولین راهی جز ادامه تحصیل برای سرگرم ساختن جوانان به ذهنشان نمی رسد و عمیقا جای تردید است که آیا تا کنون برای حل مسئله بیکاری اندیشیده اند؟

پویش اشتغال دکتری پویش انتقاد بی پرده و خلاق راهکارهاست اگر که مسئولین خواهان حل معضل بیکاری هستند به خواندن چالش ها و راهکارهای اشتغال پویش دکتری دعوت می شوند:

چالش ها و راهکارهای تحصیل و اشتغال از دیدگاه پویش اشتغال دکتری غیرپزشکی
درک و دریافت ما جوانان دغدغه مند شغل این است که جمیع شما مسئولین دولت و مجلس برای شانه خالی کردن از بار مسئولیت اصلی خود که همان ایجاد بستر شغلی برای جوانان است دست به گسترش و توسعه دانشگاه ها زده اید به طوری که در حال حاضر سالانه خیل عظیمی از جوانان در مقطع دکتری تحصیل نموده و فارغ التحصیل می شوند

لذا چالش نخست این است که با اشباع هیئت علمی و مشاغل دولتی؛ برای آینده شغلی تحصیلکردگان مقطع دکتری چه برنامه ای در دست اجرا دارید؟

چالش دوم ظرفیت بالای پذیرش دانشجویان دکتری است که دانشجوی دکتری را به ماشین تولید مقاله هرچند بی کیفیت تبدیل می کند تا بتواند ارتقا علمی استاد، دانشگاه و کشور را فراهم سازد بدون آنکه هیچگونه مزایایی طی تحصیل و یا پس از فراغت از تحصیل شامل حال او گردد و حتی در آزمون های استخدامی باید بدون هیچ امتیازی با دارندگان مدرک کارشناسی و ارشد قیاس شود این در حالی ست که دست کم 4 سال از عمر خود را در مقطع دکتری به تحقیق گذرانده است. 

پاسخ ساده انگارانه برخی مسئولین به این خلاء شغلی و بی ارزش شدن محققان این است که" انتخاب با دانشجوست که به مقطع دکتری ورود پیدا نکند" ! که این خود اعترافی به عدم تفکر برای حل مسائل و به نوعی پاک کردن صورت مساله است و جمله را باید اینگونه تکمیل کنند که: "" انتخاب با دانشجوست که به مقطع دکتری ورود پیدا نکند تا درگیر سیستم ناکارآمد آموزش عالی که ما مسئولین طراحی کرده ایم نشود"". در این صورت باید پرسید چرا شما مسئولین گرامی از سرچشمه این آب مسموم را نمی بندید و ظرفیت ها را به سرعت کاهش نمی دهید تا بیش از این جوانان بازیچه بی تدبیری شما واقع نشوند؟!
راهکار اول: اگر برای فرار از مسئولیت فراهم سازی بستر اشتغال برای جوانان آنها را از مقطعی به مقطع دیگر سوق می دهید کافی است مسیرهایی غیر از ادامه تحصیل را نیز امتحان کنید و سالانه تنها بخش کوچکی از بودجه ای که به پرورش دانشجوی دکتری اختصاص می دهید را صرف اشتغال جوانان سازید تا به مرور طعم پیشرفت واقعی را به جای پیشرفت کاذب علمی تجربه نمایید. پویش اشتغال دکتری آماده ی تقویت اقتصاد کشور از طریق اشتغالزایی در حوزه صنایع غیرنفتی؛ به شرط دریافت سرمایه بدون بروکراسی های پیچیده است.
راهکار دوم: اگر برای تامین منافع اساتید و ارتقا پژوهشی آنان اینگونه جوانان را قربانی سیستم آموزش ناکارامد می سازید که باید بدون تعارف گفت این سواستفاده و بی تدبیری جرمی آشکار است و راهکاری که پویش دکتری برای توقف این جرم ارائه می دهد ایجاد تغییر در روند ارتقا و امتیاز دهی اساتید است. چرا که بی تردید اساتید نیز مایل به ارتقا یافتن خود به بهای بیگاری کشیدن از جوانان و هدر دادن عمر آنان نیستند.
امید است که مسئولین به دیده فرزندان خود به جوانان کشور نگریسته و شاهد اقدام دلسوزانه و پاسخ عاجلانه شما به پویش اشتغال دکتری غیرپزشکی باشیم.

اسامی تنی چند از اعضای تیم پویش اشتغال دکتری

1. صدیقه عموزاده دانشجوی دکتری باغبانی
2. افسانه خیری دانشجوی دکتری جغرافیا
3. محمد آریاپور دکتری فیزیک
4. راحله محمودی دانشجوی دکتری ادبیات فارسی
5. آرش یزدانی دکتری شیمی
6. معصومه کوراوند دکتری شیمی
7. معظم خالقی دانشجوی دکتری ابیاری و زهکشی
8. هانیه اسدزاده دانشجوی دکتری جغرافیا
9. محسن بیگی دکتری علوم خاک
10. سعید کرمی دکتری شیمی
11. مرضیه علمایی دانشجوی دکتری روانشناسی
12. نجمه محیط اذر دکتری ریاضی

مدارک ما را رها کنید در این رنج بی حساب

بنام ایزد یکتا

می­گویند عشق به سرزمین از عشق به مادر نشأت می­گیرد. وطن جایی که انسان اولین قدم­های هستی خود را بر خاک آن می­گذارد و آنچنان در تمام وجودمان ریشه می­گیرد که حتی بعد از مرگ هم می­خواهیم به همان خاک سپرده شویم. جلای وطن کار ساده ­ای نیست، چه زمانی که به خواست و اراده شخص باشد و چه زمانی که به اجبار باشد. در سال­های اخیر موج خروج نیروهای تحصیلکرده و نخبه از کشور به یک معضل بزرگ تبدیل شده است و این امر ظاهراً برای مسئولان و تصمیم­گیران مملکت هنوز به یک دغدغه و مسأله تبدیل نشده است و همچنان در امر اشتغال و بکارگیری این متخصصین، سهمیه­ ها و سهم ­ها ارجحیت دارند آنهم در شرایطی که کشور در وضعیت بحرانی از نظر اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و منابع محیطی قرار دارد.

به همین دلیل جمع کثیری از دانشجویان و فارغ ­التحصیلان دوره دکتری غیرپزشکی ( اعم از رشته های علوم پایه و انسانی، کشاوری و مهندسی و...) از یکسال گذشته تصمیم گرفتند بار دیگر برای رسیدن به رویای خود که خدمت به وطن و سرزمین مادریمان است پا به میدان گذاشته و با مشورت و رویکرد علمی به مسائل کشور و معضل بیکاری این قشر متخصص راهکارهای خود جهت برون­ رفت ازین وضعیت را بارها بصورت کتبی و حضور به گوش مسئولان برسانند. فرزندان ایران­ زمین بعد از گذر از دهه سوم زندگی به جایی رسیده­ اند که به دلیل معضل بیکاری و پیامدهای بیشمار آن، که هم گریبانگیر تحصیلکرده­ ها شده و هم گریبانگیر مدیریت کشور، به ناچار تن به جلای وطن می­دهند. اما در همین مسیر هم راه هموار نیست. خروج از کشور نیازمند آزادسازی مدرک تحصیلی است که برای کسب آن عمر مفید هریک از دانش­آموختگان سپری شده­ و این مدرک حاصل تلاش و پیکار آنان در مسیر تحصیل بوده است.

سوالی که در این­جا باید از مسئولین پرسید این است که با کدام وجدان و قانونی با جوانان این سرزمین اینگونه برخورد می­شود که از یک طرف به خاطر سهم­ ها و سهمیه­ ها و عدم احساس نیاز به علوم انسانی و پایه، مدیریت کشور را به سمت قهقرا برده ­اید و سرنوشت هزاران جوان تحصیلکرده و نخبه را به بن بست رسانده­ اید و از طرف دیگر با دریافت هزینه ­های گزاف از تحصیلکرده ­هایی که تمام عمر خود را جهت کسب علم و نه مال­اندوزی سپری کرده ­اند راه خروج از کشور را برای آنها مسدود نموده اید؟

به ­همین منظور پویش اشتغال دکتری غیرپزشکی با 3500 عضو،  در کنار پیگیری هدف اصلی خود که همان اشتغال تحصیلکردگان دکتری می­باشد؛ جهت روشن­ سازی اینکه آیا جوانان تحصیلکرده ایرانی با این رویکرد مدیریتی در بخش آزادسازی مدارک تحصیلی موافق هستند یا خیر، نظرسنجی از دانشجویان و دانش­آموختگان دکتری غیرپزشکی انجام داده است تا بر همگان مشخص شود که جوان ایرانی موافق خروج از کشور نیست اما با شرایطی که بخش مدیریتی کشور برای ما بوجود آورده است راهی جز رفتن و خدمت به جامعه­ ای دیگر پیش روی ما نیست و این راه را هم به دلیل عدم آزادسازی مدارک تحصیلی بسته­ اند.

در نظرسنجی مذکور 45 درصد از شرکت کنندگان گزینه ی *"مخالف با خروج از کشور هستم اما به دلیل مشکلات بیکاری موافق تسهیل شرایط آزادسازی مدارک تحصیلی می باشم" را انتخاب کرده ­اند. 30 درصد از شرکت کنندگان به گزینه *"موافق خروج از کشور به عنوان یک راهکار برای حل مشکلات بیکاری و تسهیل شرایط آزادسازی مدارک" رأی داده اند و 25 درصد شرکت از کنندگان نیز گزینه ی *"مخالفت با خروج از کشور و مخالفت با آزادسازی مدارک" را انتخاب کرده­اند. در مجموع می­توان نتیجه گرفت 75 درصد از تحصیلکردگان تقاضای تسهیل شرایط آزادسازی مدارک تحصیلی خود را دارند که در شرایط کنونی کشور تقاضایی بس منطقی است و حداقل جبرانی است که مسولان می­توانند در قبال صدم ه­ای که با بی تدبیری بر پیکره­ی سرنوشت جوانان تحصیلکرده وارد نموده ­اند انجام دهند.

و در آخر باید از مسئولین پرسید آیا دریافت هزینه آزادسازی مدارک جبران خسارت خروج نخبگان از ایران می­شود؟

افسانه خیری دانشجوی دکتری جغرافیا

صدیقه عموزاده دانشجوی دکتری باغبانی

 @PhDcampaign

* https://www.isna.ir/news/97121306526/*

لینک های مرتبط

* http://yon.ir/nOB68*